Ukkietoo (Corland)

Kleine schavuit en de clown van de stal. Ik heb nog nooit zoveel gelachen om een paard als om haar. Als ze een kind zou zijn, droeg ze een tuinbroekje en rode laarsjes en stampte heel hard door elke plas. Thuis, in het bos, op strand was ze het fijnste dier om te rijden. Zo los, lenig en een zacht mondje. Maar met veel publiek kwam de ware clown naar boven, met gekke capriolen, die voor het oog heftiger waren dan dat het voelde zorgde ze dat de aandacht op haar gericht werd. Nooit werd je bang om eraf te vallen. Als ze dit gedrag op het voorterein vertoonde wist ik dat ze attent en los was, ze zou haar uiterste best gaan doen in de ring. Tijdens het parkoers zelf was geconcentreerd en had ze geen tijd om te bokken. Ik kan me nog herinneren dat we kalmpjes aan het inrijden waren, ze was rustig en ontspannen. Na het parkoerslopen, kwam ik lichtelijk onder de indruk van de enorme sprongen die ik daar had aangetroffen bij haar terug. Ze was meteen alert, ik zat nog maar net of we gingen stuiterend door de baan. Daar kreeg ik zelfvertrouwen van en vervolgens heb ik werkelijk nog nooit zo’n fijn parkoers gereden toen. Ze leek wel Shutterfly.